خدا وکیلی انگشت کوچیکه عادل هم نیستید! - مجله پیامک

به گزارش عصر ایران، از زمانی که فردوسی پور دیگر برنامه 90 را ندارد (20 اسفند 1397) تا به امروز زمان زیادی سپری شده است ولی واقعا هیچ برنامه و هیچ برنامه ساز و مجری نتوانست جای او را پر کند یا به حداقل استانداردهای او هم نزدیک شود.

با تماشا مصاحبه با علیرضا جهانبخش اولین نکته ای که به چشم می آید اشراف و تسلط عادل بر تمام مباحثی است که دارد حرف می زند، بی جهت نیست که هم خود و هم اطرافیانش همیشه گفته اند او نه تنها عاشق فوتبال است بلکه در این ورزش ذوب شده است.

چند نکته قابل تامل دیگر در این مصاحبه به چشم آمد، صریح بودن و بدون تعارف مطرح کردن مسائل از طرف فردوسی پور بسیار پسندیده بود از همان ابتدای آغاز که اشاره نمود در این هفت ماه همه ناراحت بودیم و زیاد جایی برای پخش مصاحبه فوتبالی نبود، که در واقع حرف دل بسیاری از مخاطبین هم هست و این همدلی با مخاطب است که وجه تمایز فردوسی پور با دیگران شده است. او اشاره نمود: آنچه بر ما در این چند ماه گذشت بسیار دردناک بود و از حافظه جمعی ما پاک نخواهد شد.

مروری بر تمام اتفاقات فوتبالی چند ماه گذشته و در خلال آن اشاراتی به مسائل اجتماعی و بعلاوه حس و حال مردم و جامعه هم نسبت به تیم ملی و هم جام جهانی قطر کار ساده ای نبود اما اگر برنامه را دیده باشید متوجه خواهید شد چه قشنگ و استادانه این مهم را به پایان می رساند.

پرسش اول او از جهانبخش اصلا ربطی به فوتبال نداشت پرسید سال 1401 بر تو چه گذشت؟ که جوابهای جهانبخش هم جالب توجه است.

نوع مصاحبه و طرح پرسش درباره مسائل بسیار جنجالی و پر حاشیه ای مانند اتفاقات جام جهانی قطر هم جالب توجه بود در واقع به نوعی گلایه ای که در دل مردم نسبت به تیم ملی در مدت این چند ماه وجود داشت را به برترین شکل ممکن با کاپیتان در میان گذاشت و جهانبخش هم نایید کرد که این دوره یک بخش ناخوشایندی از زندگی فوتبالی اوست، حتی اشاره به نقطه سیاه کرد.

یک اتفاق دیگر این است فارغ از جواب مصاحبه شونده او به عنوان یک فعال رسانه پرسش هایی که باید می کرد را پرسید و حداقل وظیفه خود را به انجام رساند، کما اینکه این سوالات در فکر بسیاری از مردم هم تا به امروز وجود داشته و دارد.

مصاحبه روند دراماتیکی دارد ابتدا آرام و با فضا سازی نسبت به پیرامون فوتبال و جامعه آغاز می شود و هر چه جلوتر می رود نقطه عطف های مهم و چالشی را به بحث می کشد که باعث می شود جهانبخش هم گرم شده و صریح درباره مسائل حرف بزند، اصطلاحا او را هم سر ذوق آورده تا هر آنچه در دل دارد را بگوید.

در میان تمام این مسائل فلاش بکهای (ارجاعات) مجذوب نماینده و با مزه هم دارد مانند ان موضوع انگلیسی حرف زدن خانم هوادار ایرانی در قطر که به خانم بیکاز معروف شد.

در هر اثر نمایشی همیشه 2 رکن اساسی محنوا و فرم باعث می شود که معیار قابل توجهی برای سنجیدن آن برنامه یا اثر نمایشی باشد اما انچه که فراتر از این 2 ستون اصلی مخاطب را در لذت تماشا از آن اثر غرق می نماید، حس است. مصاحبه عادل حس دارد، جان دارد یا اصطلاحا زنده است، یک عمل از سر تکلیف و یا برای به رخ کشیدن و خودنمایی نیست، از صمیم قلب حرف می زند و طبیعتا بر دل هم می نشیند.

وفتی چنین پارامترهایی در کنار اشراف و شناخت از رشته مورد نظر، حساسیت و نکته سنجی نسب به مسائل و ... جمع می شود آن اتفاق اصلی رخ می دهد که منحصر بفرد و اورژینال است، از سطح کار و استاندارد دیگری برخوردار می شود و نشان می دهد که چرا او پیرو و پیشگام است و دیگران فقط ادای او را در می آورند.

از همان برنامه نود هم همین طور بود، عادل اصل است و دیگران کپی از او، همیشه کپی کردند و می نمایند.

شاید بعضی بگویند شما هوادار عادل هستید و مدام از او تعریف می کنید، واقعیت این است که ما هوادار کیفیت برتر هستیم و خود شما قضاوت کنید در این 5 سال کدام برنامه بوده یا دیده اید که یک سوم استاندارد و کیفیت برنامه های فردوسی پور را داشته باشد. هم در پوشش فوتبال لیگ برتر و هم در جام جهانی و ...

کیفیت برتر به استودیو بزرگ یا دیوارهای نمایشگر 10 متر در 20 متر، کت و شلوار و مدل مو نیست، این ها را با پول بیشتر می توان بزرگتر و بهترش را خرید اما اصل قضیه به خلاقیت، سواد، دانش و تفکر بر می شود که با هیچ پولی خریدنی نیست.

فکر کنید اتفاقات مهمی که در این 4 سال برای فوتبال ایران افتاده و اگر عادل در تلویزیون بود و آنتن زنده داشت.

عادل فردوسی پور هرچند همیشه با حمله هایی از اطراف روبرو شده است، مانند همین اخیرا که حمید رسایی گفته بود مجری بازجو و آزارگر ورزشی هستی! ولی عادل با ساخت هر برنامه همچنان به ما و مخاطبانش یادآوری می نماید که او عادل فردوسی پور است. کسی که در عوض کردن ادبیات و نگاه به فوتبال در این سرزمین نقشی مهمی داشته و دارد.

و در نهایت بله، با افتخار من هوادار عادل هستم.