کیهان: فیلم پسر حاتمی کیا کپی کاری از سینمای اصغر فرهادی است
به گزارش مجله پیامک، کیهان با اشاره به فیلمی که یوسف حاتمی کیا کارگردانی نموده است نوشت: شب طلایی نه در ریل فرم حرکت می نماید و نه در جاده محتوا قدم برمی دارد، بلکه فیلم کوتاهی است که دارد ادای یک فیلم بلند را درمی آورد!
اولین ضربه فیلم از قصه و فیلم نامه ضعیف و منفعل آن است که قادر به بازی گرفتن از کاراکتر ها نمی گردد. جای دوربین گاهی آن قدر در پلان ها نامقدار است که انگار یک آماتورِ به تمام معنا پشت دوربین نشسته است.
حاتمی کیای پسر در اولین فیلم خود دست به تقلیدی تمام عیار از سینمای فرهادی زده و موضوع کتمان ودروغ را شاه پی رنگ خود قرار داده است. قصه در فضایی بسته (یک خانه قدیمی) روایت می گردد که تولد مادربزرگ با گم شدن شیئی گرانبها با چالشی نه چندان مهم روبه رو می گردد و در این فرایند ما با دیگر کاراکتر ها آشنا شده و وارد زندگی خصوصی آن ها می شویم.
فیلم ساز کوشش می نماید با خرده روایت هایی نامربوط، فیلم را از انفعال خارج نموده و فرهادی وار وارد چالش های دیگری بکند، اما متأسفانه عدم داشتن مسئله در فیلم نامه و نداشتن قصه مجذوب نماینده تمامی برنامه های فیلم ساز را به باد می دهد.
وقتی مسئله ای نباشد، قصه ای شکل نمی گیرد و اگر قصه ای شکل نگیرد یقینا بازی و بازیگری ای خلق نخواهد شد.
یوسف حاتمی کیا نه تنها در کارگردانی بلکه در انتخاب بازیگر نیز بسیار بد عمل نموده است.
حسن معجونی که هنوز همان بهرام سریال مسافران است، انتخاب کاملا اشتباهی برای کاراکتر اصلی فیلم بوده و مابقی بازیگران نیز به جز یکتا ناصر که نقش متفاوت تری از فیلم های منوچهر هادی ایفا نموده است، همه در حد تیپکال مانده و به یک شخصیت سرپا و مستقل و اثرگذار نرسیده اند.
فیلم ساز در فیلم نامه خود دست به روایت قصه نمی زند، بلکه با دیالوگ های نامنظم سعی در افشای شخصیت ها و پرورش داستان دارد، و همین امر نیز باعث شده است که کاراکتر ها درقبال کاراکتر مقابل خود منفعل عمل نمایند و کنش و واکنشی صحیح رخ ندهد و تنها در حفظ و ادای دیالوگ کوشش بنمایند؛ و همین گزاره ها نیز آن قدر در قاب های بی ربط اتفاق می افتد که مقدار همذات پنداری مخاطب با شخصیت ها را به صفر می رساند.
برای مثال ما یک قاب کلوزآپ از کاراکتر ها نمی بینیم تا بتوانیم با حس وحالشان ارتباط برقرار نموده و آن ها را در فرایند قصه همراهی بکنیم؛ بلکه فیلم ساز حتی در دعوا ها و بگومگو های خانه دست به قاب فول شات می زند و وارد خصوصیات کاراکتر ها نمی گردد و ما می مانیم و دیالوگ های تصنعی و شخصیت های نصف ونیمه!
آجری که در ابتدای فیلم کج گذاشته شده و فیلم را تا ثریا کجکی بالا برده است، عدم پتانسیل قصه برای فیلمِ بلند شدن است، زیرا فضای قصه ایجاب می نماید تا خرده پیرنگ های فراوانی وارد داستان بگردد تا بتوان آن را به اثری بلند تبدیل کرد و این دقیقا نقطه سقوط فیلم ساز در چاه خرده روایت های بی ربط می گردد که آب بستن در فیلم می گردد و تمام.
شب طلایی می توانست یک فیلم کوتاه خوب از آب دربیاید، اما یوسف حاتمی کیا عجول وار آن را به فیلم بلندی ضعیف تبدیل کرد که نه متعهد به فرم ماند و نه وفادار به محتوا و مسئله اصلی.
شب طلایی به عقیده من یکی از ضعیف ترین فیلم های جشنواره فجر اخیر بود.
منبع: فرارو