استفاده از زیورآلات در چه قسمتهایی از بدن خطرناک است؟؟؟
به گزارش مجله پیامک، می توان گفت یکی از بی خطرترین زیورآلات موجود ، گوشواره هایی هستند که به نرمه گوش وصل میکنیم …
نرمه گوش بهترین و امن ترین قسمت برای اتصال آویز گوشواره ها است. اما این گوشواره بی خطر نیز در برخی شرایط خاص باعث ایجاد خطرات و عوارض خواهد شد. که در این پست شما را با این خطرات آشنا میکنیم ، با ما همراه باشید.
سوراخ کردن نرمه گوش و آویزان کردن آویزی به آن، رسمی است که از دیر باز در فرهنگ های گوناگون برای خانم ها مرسوم بوده است. در برخی کشورها مثل هند قرار دادن آویزی در بینی نیز متداول است اما در کشور ما، آویز سنتی بر لاله گوش قرار می گیرد. اما امروزه، بسیار دیده می گردد که به تقلید از فرهنگ غرب، زیورآلاتی در نواحی مختلف بدن از جمله لب، زبان، ناف و … قرار می گیرد. قرار دادن این زیورآلات در نواحی مختلف به جز نرمه گوش بسیار خطرناک و منبع عوارض گوناگون است. زیورآلاتی که با سوراخ کردن ناحیه لب و زبان در این نواحی قرار می گیرد، بسیار خطرناک است.
لب و زبان جزء بافت های بسیار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ایجاد خونریزی های شدید و نیز التهاب و عفونت در این نواحی را به همراه دارد. تورم های شدیدی که گاه به دنبال سوراخ کردن لب یا زبان ایجاد می گردد ممکن است به بسته شدن راه های هوایی بیانجامد. آویزهای متصل شده به لب یا زبان ممکن است جدا شده و بلعیده شوند و خطر خفگی را ایجاد نمایند.
این آویزها ممکن است صحبت کردن فرد را دچار اشکال نمایند و از سوی دیگر ممکن است باعث لب پر شدن دندان ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحیه تحلیل پیدا کند. همین طور آویز قرار گرفته شده در ناحیه دهان، برای دریافت رادیوگرافی های ناحیه دهان ایجاد اختلال می نماید. آویزهایی که در بینی قرار می گیرند نیز خطرناک اند.
احتمال عفونت در سوراخ کردن بینی وجود دارد. از طرفی، احتمال رها شدن آویزبینی و کشیده شدن آن به همراه تنفس به نواحی بالای بینی وجود دارد.
در خصوص سوراخ کردن ناحیه ناف و اتصال آویزهایی به این منطقه، احتمال باقی ماندن رد زخم ها وجود دارد. در افراد چاق و یا کسانی که حامله می شوند، سوراخی که برای نصب آویز در کنار ناف قرار داده می گردد، تغییر شکل و مکان داده و بسیار بد شکل می گردد.
احتمال ایجاد التهاب نیز در این دوره (حاملگی) وجود دارد. از طرفی آویزهایی که در ناحیه ناف وجود دارند، در اثر مالش لباس ها یا کمربندها حرکت نموده، پوست آن منطقه نرم می گردد و احتمال ایجاد عفونت و زخم افزایش می یابد. نصب زیورآلات در نوک پستان بسیار خطرناک بوده و با احتمال بالای ایجاد عفونت همراه است.
زخم های ایجاد شده در این ناحیه بسیار دیر بهبود پیدا می نمایند و امکان تشکیل آب وجود دارد. وجود زیورآلات در نوک پستان، امکان شیردهی مطلوب را کاهش می دهد.
قرار دادن زیورآلات درعضو جنسی، ممکن است اختلالات ادراری، خونریزی، عفونت و واکنش های شدید آلرژیک ایجاد کند.
● سوراخ کردن گوش
نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن ترین نواحی بدن برای اتصال آویز وگوشواره هاست. در بسیاری از خانواده ها مرسوم است که گوش دختر بچه ها را در سنین بسیار کم و با روش های خانگی نخ و سوزن سوراخ می نمایند. اما این روش ممکن است به دلیل استریل نبودن ، شخص را دچار عفونت کند. بهتر است برای سوراخ کردن گوش بچه ها به مراکز درمانی مجاز که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستیم، مراجعه کنیم، زیرا احتمال انتقال عفونت هایی مثل هپاتیت و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد.
بهتر است در این مورد از پزشک کودک خود هدایت بخواهید. سوراخ کردن گوش در شرایط استریل، در مجموع عملی کم خطر است اما در خصوص برخی از بیماران مثل کسانی که استعداد عفونت دارند (بیماران دیابتی یا افرادی که کورتون مصرف می نمایند) و یا افرادی که احتمال خونریزی در آنها بالاست (مثل افرادی که داروی ضدانعقاد مصرف می نمایند)، بهتر است قبل از سوراخ کردن گوش، با پزشک مشورت گردد.
● عوارض سوراخ کردن گوش
با وجودی که گوش یکی از رایج ترین نواحی بدن برای نصب آویزهاست، اما سوراخ کردن گوش نیز ممکن است عوارضی را به همراه داشته باشد، از جمله این عوارض می توانیم به عفونت ها، حساسیت به فلزهای مختلف گوشواره ها، تشکیل یک بافت برجسته در ناحیه نرمه گوش و نیز پارگی گوش در اثر ضربه اشاره کنیم. ایجاد چند سوراخ بر روی گوش شایع است اما سوراخ کردن لاله گوش (قسمت غضروفی بالای گوش) خطرناک است. زیرا این منطقه غضروفی است و رگ خونی ندارد، در نتیجه التهاب اطراف سوراخ ایجاد شده دیرتر بهبود پیدا می نماید و احتمال ایجاد عفونت و آب معمولا در ماه های اول بعد از سوراخ کردن، به خصوص در ماه های گرم سال، زیاد است.
علامت ایجاد این عفونت در قسمت لاله گوش، تورم دردناک، گرمی و قرمزی است که معمولا نرمه گوش را درگیر نمی نماید.
● 8 نکته مهم درباره گوشواره ها
1. قبل از اقدام به سوراخ کردن گوش با پزشک خود مشورت کنید تا از نظر سلامت عمومی بدن مسئله ای وجود نداشته باشد.ضمناً از پزشک خود در خصوص مراکز مجاز و مطمئن برای این کار هدایت بخواهید.
2. بعد از سوراخ کردن گوش، احتمال عفونت های سطحی نرمه گوش وجود دارد که این عفونت ها معمولا به خوبی به درمان موضعی پاسخ می دهند.بنابراین محل سوراخ شده را با یک حوله گرم و مرطوب کمپرس کنید و در صورت احتیاج از یک پماد آنتی بیوتیک بدون نسخه یا آنتی بیوتیکی که پزشک دستور می دهد، بهره ببرید.
3. از گوشواره های سنگین به مدت طولانی استفاده نکنید، زیرا این گوشواره ها ممکن است سوراخ گوش را گشاد نموده و حتی پاره نمایند و نرمه گوشه را به دو قسمت تقسیم نمایند.
4. اگر پشت (گل میخ) گوشواره شما بلند است یا گوشواره شما قسمت نوک تیزی دارد که در هنگام خواب شما را اذیت می نماید، باید گوشواره خود را هنگام خواب خارج کنید زیرا این نواحی نوک تیز ممکن است زخم های فشاری یا آزردگی های پوست قسمت پشتی لاله گوش را ایجاد نمایند.
5. اگر کودک کم سن و سال شما گوشواره دارد. مراقب باشید که قفل گوشواره اش محکم باشد و کودک نتواند خودش آن را باز و بسته کند، زیرا در این صورت ممکن است کودک گوشواره اش را از گوش خارج نموده، آن را به دهان ببرد و ببلعد (خطر خفگی وجود دارد.)
6. هنگام انجام ورزش های پر برخورد بهتر است گوشواره ها از گوش خارج شوند زیرا احتمال پارگی گوش در اثر کشیده شدن گوشواره ها به هنگام ضربه وجود دارد.
7. یکی از عوارض شایع استفاده از گوشواره ها، حساسیت پوستی به فلزهایی است که گوشواره از آن ساخته شده است. این حساسیت ها به صورت خارش، قرمزی و التهاب دیده می گردد. معمولا افراد به گوشواره هایی از جنس نیکل حساسیت دارند اما حساسیت به طلا و یا نقره نیز گزارش شده است. برای رفع شدن حساسیت، بهتر است گوشواره خود را عوض کنید و اگر مشکل رفع نشد، شاید لازم باشد مدتی گوشواره را از گوش خود خارج کنید. در این زمان ضروری است با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت لزوم به یاری حلقه ای از نخ بخیه سوراخ گوش شما را باز نگه دارد.
8. پاره شدن نرمه گوش سوراخ شده در اثر ضربه یکی از عوارض شایع است. ممکن است در اثر تصادف رانندگی، افتادن، نزاع ورزش های پربرخورد و یا کشیده شدن یک گوشواره به صورت تصادفی نرمه گوش پاره گردد. اگر چنین اتفاقی افتاد ظرف حداکثر 24 ساعت به پزشک مراجعه کنید، پزشک این ناحیه را بخیه می زند و محل پاره شده معمولا در مدت 3 ماه ترمیم می گردد. بعد از این زمان می توان نرمه گوش را مجددا سوراخ کرد.