قصر وکیو فلورانس، موزه ای برای آشنایی با سه دوره تاریخی
به گزارش مجله پیامک، قصر وکیو | The Palazzo Vecchio
با بازدید از قصر وکیو فلورانس، شما می توانید با سه دوره تاریخی متفاوت از هنر ایتالیا یعنی دوره رومی ها، قرون وسطی و رنسانس آشنا شوید. این دوره ها به ترتیب مربوط به خرابه های دوران امپراطوری روم، دژ قرون وسطی و اتاق ها و نقاشی های بس تحسین برانگیز دوران عصر شکوفایی و رنسانس می باشند. این موزه دنیای کوچکی از هنر را به نمایش می گذارد که قصر وکیو گل سر سبد آن است که نمادی از قدرت نهاد مدنی شهر فلورانس محسوب می گردد که طراحی اصلی آن را به آرنولفو دی کامبیو نسبت می دهند. ساخت دژ آن در یال 1299 شروع شد که روی خرابه های برج های از بین رفته اوبرتی گیبلین برافراشته شده است که مهر تاییدی بر پیروزی نهایی حرب گوئلف در زمان خود قلمداد می گردد. در دامه با خبرنگاران همراه شوید:
برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با تور ایتالیا همراه شوید.
کل بنای قصر وکیو روی ساختمان تئاتر قدیمی فلورنتینا، که قدمت آن به قرن اول میلادی باز میگردد، بنا شده است. بقایای خرابه های آن در زیر زمین این قصر همچنان وجود دارد. برای بازدید از این محل، ضروری است که بلیط جداگانه ایی که قیمت آن چهار یورو می گردد، تهیه کرد. در غیر اینصورت، می توان بلیط ترکیبی خریداری نمود که هم شامل بازدید از قصر وکیو و هم سایت باستان شناسی اطراف آن می گردد. در این مکان می توان به اطلاعات مفیدی دست پیدا کرد. ضمناً پخش فیلم مرتبط با موضوعات مورد بازدید، به گردشگران یاری می نماید تا دقیقا متوجه آن بشوند که در زیر زمین این موزه در حال دیدن چه چیزهایی می باشند.
از همان ابتدای ساخت قصر وکیو، مسوولان آن موقع شهر فلورانس قرارشان بر آن بوده است تا جلسات شورای شهر را در این فضای زیبا برگزار نمایند. اعضای شورای شهر را آنهایی تشکیل می دادند که عضو شورای صنفی فلورانس محسوب می شده اند که در ایتالیایی معروف به پریوری بوده اند. این افراد در آن دوره تاریخی اداره حکومت فلورانس را بر عهده داشته اند. در سال 1342، دوک آتن، بنام والتر چهارم از برین، قصر منسوب به پلازو دلا سینیوریا، به سمت ویا دلا نینا توسعه داد و به آن نمای دژ و نیز یک پلکان مخفی را در آن ایجاد کرد که مخصوص خروج از قصر در شب هنگام بوده است. معماری بسیار وسیع قرون وسطایی، باعث شده است تاعظمت سالن های عمومی و سکونتگاه های آن چندان به چشم نیاید.
سالن پانصد و یا اسم ایتالیایی آن که سالونه دی سینکسنتو نامیده می گردد در سال 1494 در دوران جمهوری کشیش گیرولامو ساونارولا ساخته شده است. سالن مذکور بزرگترین و مهمترین اتاق از نظر ارزش های هنری و تاریخی محسوب می گردد که در داخل قصر وکیو قرار گرفته است. این سالن مجلل، 54 متر طول، 23 متر عرض و 18 متر ارتفاع دارد. سقف های کاذب این قصر و گچ بری های بزرگ دیوار های آن بهمراه تزئینات طلایی و مجسمه های برجسته بکار رفته در این فضای رویایی، چشم هر بیننده ایی را میخکوب عظمت این قصر فوق العاده زیبا می نماید.
پیر سودرینی که به سمت قاضی ارشد فلورانس و مادام العمر به این سمت منصوب شد، دو نقاش بسیار بزرگ فلورانس آن موقع به نام های لئوناردو داوینچی و میشل آنجلو را برای طراحی و ساخت دو دیواره بزرگ قصر و دیوارهای داخل قصر انتخاب کرد. تصاویری که برای تزئین این دیوار و دیواره ها بکار رفته است، روایتگر صحنه های درگیری در جنگ ها و بیانگر پیروزی های این شهر در آن دوره است. لئوناردو داوینچی معروف آغاز به نقاشی نبرد آنگیاری روی یکی از دیوارها نمود، در حالیکه میشل آنجلو، دیگر هنرمند مطرح ایتالیایی، بخش دیگری از دیوار را به تصویر کشیدن نبرد کاسینا اختصاص داد. این دو نابغه دوران رنسانس، این فرصت طلایی را برای مدت زمان محدوی دراختیار داشتند تا رو در روی هم کار نمایند ولی هیچیک کارشان را کاملا به سرانجام نرساندند.
قصر وکیو شکل و شمایل امروزی خود را به مقدار زیادی مدیون مرمت ها و بازسازیهای بسیار گسترده تزئینات داخلی خود در سال 1540 میلادی است. این زمان مصادف است با دوره مالکیت دوک کاسیمو و همسرش الئونورا که تصمیم گرفتند تا از قصر برای محل اقامت خود استفاده نمایند. محل دادگاه موسوم به مدیسی به قصر وکیو تبدیل شد. این تغییرات اتاق های پر پیچ و خم اداری، سکونتگاه، تراس و حیاط های چشم نوازی را شامل می شد. کار تزئین و نقاشی تمام این اتاق ها به گونه بسیار تحسن برانگیزی بوسیله میشل آنجلو، گیرگیو واساری و دوناتلی انجام گرفته است.
بین طبقه اول و دوم، یک آشکوب کوچک واقع شده است. این آشکوب در سال 1453 بوسیله میچلوزو ساخته شده است. وی این کار را با پایین آوردن سقف برخی از اتاق های طبقه اول قصر انجام داده است. در این اتاق ها افرادی چون ماریا سالویاتی، مادر کاسیمو و پرنسس های جوان زمانی زندگی می نموده اند. امروزه، این آشکوب ها محل قرارگیری کلکسیون های هنری چارلز لیزر امریکایی است. وی که منتقد هنری بود که در سال 1928 دار فانی را وداع گفت. طبقه دوم قصر وکیو، حال و هوای به نسبت خصوصی تری نسبت به بقیه جاهای قصر دارد. در این قسمت شما می توانید اتاق های بیشماری را بطور مثال سالن اصلی پریورز را در کنار بیشمار اتاق های کوچک که بروزینو کار گچ بریهای آنها را بر عهده داشته است. از جمله جالبترین اتاق های موجود در این طبقه، می توان به اتاق خصوصی دوشس بیانکا کاپلو، همسر دوم فرانچسکو مدیسی اشاره نمود و یا می توان به سالن نقشه ها و گوآرداروبای نسخه اصلی که در آن سندهای بسیار مهمی در کنار ماپا موندی که کروی شکل و شش فوت ارتفاع دارد، جای داده می شده است.
این نقشه گرد و کروی، بزرگترین آن در عصر خودش بوده است که خاصیت چرخیدن حول یک محور را داشته است. ضمناً، علاوه بر این نقشه از کل دنیا، دهها نسخه از نقشه جغرافیایی روی چرم نیز در این سالن وجود دارد، که نشان می دهد در سال 1563 چگونه شناخته می شده است. واجب است که در صورت بازدید از این قصر، نگاهی گذرا به این نقشه ها داشته باشید و ببینید که مردمان عصر رنسانس، دنیا پیرامون خود را چطور می دیدند.
منبع: visitflorence.com
منبع: الی گشت