تلسکوپ فضایی هابل تصویری بسیار دقیق از دنباله دار نئووایز ثبت کرد - مجله پیامک

تلسکوپ هابل این نمای نزدیک از دنباله دار نئووایز را 18 مرداد ثبت نموده است. در این تصویر جزئیات گیسو و مواد پیرامون هسته این دنباله دار به خوبی معین است.

• تصاویر رنگارنگ تلسکوپ فضایی هابل چگونه ثبت می شوند؟

پس از ظهور دنباله دار هیل باپ در سال 1997/1376 هیچ دنباله دار پرنوری مهمان آسمان نیمکره شمالی زمین نشده بود. تا این که نئووایز این دوران طولانی را به انتها رساند و به سوژه ای بسیار جذاب برای ساکنان نیمکره شمالی زمین تبدیل شد.

دنباله دار نئووایز اوایل سال 1399 کشف شد و 13 تیر به نزدیک ترین فاصله اش از خورشید رسید. پس از آن نئووایز به مرور در آسمان ارتفاع گرفت و به شرایط رصدی ایدئالی رسید. نمایش این دنباله دار در نیمکره شمالی آسمان به مدت چند هفته ادامه داشت. در نهایت و با افزایش فاصله نئووایز از زمین این دنباله دار کم نور و کوچک شد. نئووایز اکنون با سرعت بیش از 60 کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت به سمت نواحی بیرونی منظومه شمسی است. این دنباله دار حدود هفت هزار سال بعد بار دیگر از بخش های داخلی منظومه شمسی گذر خواهد نمود.

بیشتر دنباله دارها پس از رسیدن به نزدیکی خورشید بر اثر گرما و گرانش خورشید از هم پاشیده می شوند. هسته دنباله دار نئووایز اما توان تحمل گرمای شدید خورشید را داشت و از دیدار با خورشید جان سالم به در برد.

• تجربه عکاسی از دنباله دار نئووایز با هواوی P40 پرو

قطر هسته دنباله دار نئووایز تنها حدود پنج کیلومتر است و حتی با تلسکوپ هابل امکان تفکیک آن وجود ندارد. آنچه در تصویر معین است ابر گسترده ای از گاز و غبار است که هسته آن را در بر گرفته است.

در رصدهای هابل فوران مواد از هسته نئووایز نیز ثبت شده است. این جت ها حاصل تصعید یخ های زیر سطح هسته است که با سرعت زیاد و به شکل غبار و گاز به بیرون پرتاب می شوند.

پژوهشگران اکنون در حال آنالیز دقیق تر داده های هابل هستند تا به اطلاعات بیشتری از مواد تشکیل دهنده این دنباله دار دست پیدا نمایند.

• با دنباله دار نئووایز بیشتر آشنا شوید؛ مسافری از دوردست های منظومه شمسی

هابل در سال گذشته از دنباله دار میان ستاره ای بوریسوف (Borisov) و متلاشی شدن دنباله دار اطلس (ATLAS) نیز تصویربرداری نموده بود.

عکس کاور: تصویر نمای نزدیک تلسکوپ فضایی هابل از دنباله دار نئووایز.

(Credit: NASA, ESA, Q. Zhang (California Institute of Technology), A. Pagan (STScI

منبع: Space Telescope