هوش مصنوعی چگونه صنعت موسیقی را تغییر خواهد داد؟
به گزارش مجله پیامک، هفته گذشته یک تهیه کننده موسیقی ناشناس آهنگی به نام قلب در آستین من را منتشر کرد که ظاهرا به وسیله دریک و د ویکند خوانندگان کانادایی اجرا شده بود. با این وجود، آن موسیقی در واقع با استفاده از هوش مصنوعی فراوری شده بود. این آهنگ تا حدی به علت نام تجاری مرتبط با پروژه و هم چنین به علت عامل کنجکاوی مخاطبان در فضای مجازی وایرال شد.
به گزارش خبرنگاران به نقل از هیل؛ با توجه به وحشت ایجاد شده ناشی از چت جی پی تی در خصوص هوش مصنوعی وسوسه انگیز است که به این موضوع به عنوان یک رویداد زمین لرزه ای فکر کنیم. با این وجود، ما احتمالا خواهیم گفت:خیر، جای نگرانی نیست. هوش مصنوعی هنوز به تجارت موسیقی نفوذ ننموده است.
با این وجود، محصول نهایی فراوری شده به وسیله هوش مصنوعی سرگرم نماینده است و آزمون تورینگ (آزمایشی درباره توانایی یک ماشین برای ارائه رفتار های هوشمندانه برابر یا غیر قابل تمییز از رفتار های یک انسان) موسیقی را با موفقیت پشت سر می گذارد: واکنش عاطفی را در مستمع برمی انگیزد.
هوش مصنوعی بر اساس داده های خود آموزش دیده است منطقه ها خاکستری قانونی برای موسیقی های آینده فراوری شده به وسیله هوش مصنوعی چیست؟ چه مسئله ای در استفاده از هوش مصنوعی برای فراوری صدا وجود دارد؟ آیا استفاده از نام و شباهت هنرمند ناقض حقوق انحصاری خالق اثر هنری است؟ در چارچوب قانونی فعلی صدا های انسانی و مصنوعی نمی توانند دارای حق چاپ و نشر باشند. لازم است که قوانین جدیدی باید در خصوص شباهت برند و استفاده از ابزار های نوظهور هوش مصنوعی تنظیم شوند.
بنابراین، آیا هوش مصنوعی استعداد موسیقایی دارد؟ نه خیلی سریع. قابلیت هوش مصنوعی در موسیقی مانند ابزار های مبتنی بر هوش مصنوعی مولد در عرصه تصویر مانند Dall-E 2 یا Midjourney نیست که برای آن یک درخواست ارائه دهید و سپس تصویری دلخواه را دریافت کنید.
در خصوص اخیر به یک انسان احتیاج بود تا فراوری آهنگ، اشعار و ساختار های آکورد را گرد هم آورد. هوش مصنوعی صرفا در تامین مواد خام یاری نموده بود. واضح است که نتیجه ترکیبی از خلاقیت ارگانیک انسان و هوش مصنوعی ماشینی است. اگرچه مولد های موسیقی کاملا یکپارچه با هوش مصنوعی وجود دارند، اما هنوز هیچ آزمون تورینگ موسیقی را پشت سر نگذاشته اند.
ما با برطرف ناهماهنگی صوتی و بهتر کردن صدای خواننده با استفاده از نرم افزار مسئله ای نداریم. هم چنین، ما با لب خوانی خوانندگان در کنسرت ها نیز کنار آمده ایم. ما با بعضی از نوازندگان ناشناس که ساز می نوازند نیز مسئله ای نداریم پس چرا بر روی آواز های ایجاد شده به وسیله هوش مصنوعی خط می کشیم؟
بیست سال پیش نپستر یک سیستم به اشتراک گذاری پرونده های صوتی که به کاربران این امکان را می داد تا موسیقی های مورد علاقه خود را از رایانه های افرادی که موسیقی مورد نظرشان را داشتند دریافت نمایند و بازار فروش موسیقی را دور بزنند خشم فعالان صنعت موسیقی را برانگیخت، زیرا عایدی آنان را در معرض تهدید قرار داده بود.
آینده در سه سال یا پنج سال دیگر که ابزار های مبتنی بر هوش مصنوعی بسیار بهتر شوند چگونه خواهد بود؟ آیا ماشین ها بیش از پیش به یکی از بزرگ ترین کوشش های خلاقانه بشریت تجاوز خواهند کرد؟ کارشناسان پیش بینی نموده اند که هوش مصنوعی مشاغلی، چون حسابداری، امور مالی، پزشکی و حقوق را اتوماتیزه یا اتوماتیک می نماید، اما کم تر کسی انتظار داشت که کوشش های خلاقانه مانند نویسندگی، نقاشی و موسیقی را نیز به این سرعت تحت تاثیر قرار دهد.
پرسش واقعی این خواهد بود که آیا موسیقی فراوری شده به وسیله هوش مصنوعی می تواند پاسخ احساسی را برانگیزد یا خیر. برای این که موسیقی طنین انداز گردد باید شکل عمیق تری از ارتباط و معنا وجود داشته باشد: احساس، حرکت، تجربه که یک فرآیند اتوماتیک فاقد این موارد است.
هوش مصنوعی به طور بالقوه می تواند یک پیشنهاد با ارزش بالاتر برای چیزی واقعی ایجاد کند. ما با یاری هوش مصنوعی بهتر می توانیم از هنر واقعی، ارگانیک و ساخت بشر به عنوان راهی برای دسترسی به دستگاه لیمبیک مغزمان به منظور پردازش احساسات دستگاه حسی و ناخودآگاه مان استفاده کنیم. هنرمندان باید هوش مصنوعی را به عنوان یک فرصت برای توسعه برند های خود ببینند.
هواداران موسیقی آینده قصد دارند موسیقی ای را طراحی نمایند که می خواهند بشنوند. افراد خلاق باید بیاموزند خود را با هوش مصنوعی سازگار ساخته و از مهارت های خود به طور موثر استفاده نمایند نه آن که از موارد اجتناب ناپذیر ناراحت شوند.
منبع: فرارو