چهار سوگیری رفتاری مهم در مدیریت دورکاری

به گزارش مجله پیامک، در شرایط ابهام و انزوا، افراد در پی راهنمایی گرفتن و به ثبات رسیدن هستند. در محیط کار، آن ها معمولا سراغ مافوق های خود می فرایند. برای مدیران سخت است که همه این انتظارات را برآورده کنند و مدیریت کردن از راه دور، وظیفه ای است که کمتر مدیری برای آن آماده بوده است. تسط داشتن بر فضایی که کارکنان شما هم در آن کار می کنند و هم زندگی، سخت تر است و وقتی آن ها را دائما نمی بینید، نمی دانید با چه چالش هایی ممکن است روبرو شوند. همه این ها احتمال بروز سوءتفاهم ها را افزایش می دهند و می توانند فشار مضاعفی بر روابط تیمی وارد کنند.

چهار سوگیری رفتاری مهم در مدیریت دورکاری

به گزارش HBR، نتیجه تحقیقات علوم رفتاری می گوید وقتی ما با شرایط مبهم روبرو می شویم، سعی می کنیم با استفاده از قوانین نانوشته ای که خودمان کشفشان می کنیم (هیوریستک ها) تصمیم های سخت را ساده سازی کنیم. این میان بر ها در حالی که به ما امکان می دهند حتی هنگام روبرو شدن با پیچیدگی کارآیی داشته باشیم، اما خیلی سریع می توانند به منبعی برای اشتباه های سیستمی و گاهی ناخودآگاه در قضاوت های ما تبدیل شوند که آن ها را سوگیری می گویند. این سوگیری ها چیز تازهی نیستند، اما محیط دورکاری می تواند به طور خاص ما را در معرض آن ها قرار دهد.

اگر از چشم انداز علوم رفتاری نگاه کنیم، می توانیم بررسی دقیق تری درباره چهار سوگیری مهمی که مدیران هنگام مدیریت دورکاری باید مد نظر داشته باشند، انجام دهیم.

1- سوگیری تاییدی. دفاتر کار فرصت های مختلفی برای ارتباط برقرار کردن و به اشتراک گذاشتن ایده ها با همکاران تیم های مختلف، فراهم می کنند و امکان بازخورد گرفتن همزمان را آسان تر می کنند. وقتی افراد قرار است از راه دور با هم تعامل داشته باشند، بیشتر بر قضاوت های خودشان تکیه می کنند و نظرات مهم را دیگران برای انجام یک وظیفه نادیده می گیرند.

در نتیجه، خطر سوگیری تاییدی - یا روش های پاداش دهی به خود که به دنبالش هستیم و تفسیر اطلاعاتی که عقاید و ارزش های ما را تایید می کنند - افزایش می یابد. وقتی کمتر در معرض ایده ها و چشم انداز های مختلف هستیم، ریسک تصمیم گیری های ضعیف تر بالا می رود. برای مقابله با آن: - از همکاران دعوت کنید تا به صورت فردی تصمیم ها را از چشم انداز آن ها ارزیابی کنید.

قبل از اینکه اولویت ها و انگیزه های خود را افشا کنید از آن ها نظر بخواهید؛ مطمئن شوید همه اطلاعات را لحاظ می کنید و خودتان و اطرافیان را مجبور کنید تا چشم انداز های مخالف و انتقادی را حتی اگر باعث طولانی شدن فرآیند تصمیم گیری می شود، جمع آوری کنند.

- وکیل مدافع شیطان شوید و چشم انداز خودتان را به چالش بکشید و نقاط قوت استدلال خود را تست کنید.

2- سوگیری برچسب زدن. تعاملات پراکنده و محدود در محیط های دورکاری، باعث می شود تسلط بر موقعیت فردی اعضای تیم سخت شود. نبود فضای مشخص کار، تفسیر سیگنال های مهم را پیچیده می کند. با این حال، مغز ما سریع می خواهد جای خالی اطلاعات ناقص را پر کند و درباره رفتار دیگران نتیجه گیری داشته باشد.

در نتیجه گرفتار سوگیری برچسب زدن می شویم و رفتار های دیگران را به جای اثرات موقعیتی، به ویژگی های شخصیتی آن ها نسبت می دهیم. برای مقابله با آن: - مکث کنید، شواهد را بررسی کنید و سپس واکنش نشان دهید.

به نکات منفی فکر نکنید و به خودتان یادآوری کنید که تا مطمئن نشدید نباید برچسب های اشتباه به افراد بزنید؛ برای اینکه درک بهتری از رفتار همکارتان داشته باشید، موقعیت هایی را که قبلا رفتار مشابهی از خود نشان داده اید به یاد بیاورید؛ سه توضیح را برای توجیه دلایل رخ دادن یک رفتار مشخص در نظر بگیرید و فکر کنید چرا آن رفتار از همکارتان سر زده است.

3- سوگیری تفکر گروهی. در جلساتی که شرکت کنندگان متعددی دارد، توجه کردن، یک منبع کمیاب است. در جلسات مجازی این موضوع پررنگ تر است، چون باید به یک صفحه خیره شویم و مکالمات را با دقت دنبال کنیم تا اطلاعات مهم را بگیریم. در نتیجه، کارکنان اغلب دوست ندارند در این جلسات نظر بدهند یا تصمیم ها را به طور مستقیم زیر سوال ببرند. این باعث می شود سوگیری های فردی به راحتی در گروه زیاد شوند و بر تصمیم گیری کلی تیم اثر بگذارند.

به طور کلی، هر چه تعداد افراد شرکت کننده در جلسه بیشتر باشد، احتمال اینکه چند نفر مشخص جلسه را در دست بگیرند، بیشتر است. برای مقابله با آن: - گروهی کوچک و یکدست انتخاب کنید و وقتی می خواهید تصمیم گیری تیمی مهمی داشته باشید، نقش ها و مسوولیت های واضحی به هر فرد بدهید؛ امکان نظردهی دسته جمعی بدون نام و ارزیابی های مستقل را قبل و در طول جلسه فراهم کنید؛ از ابزار های همکاری از راه دور به نفع خودتان استفاده کنید. مثلا در اتاق های مجازی جداگانه مصاحبه های فردی انجام دهید و سپس دیدگاه ها را با کل تیم به اشتراک بگذارید.

4- سوگیری اثر درون گروهی. وقتی محیط فقط آنلاین باشد، همکاران تازه به سختی می توانند با تیم سازگار شوند. مسافت فیزیکی، باعث می شود افراد کمتر در معرض دید هم باشند و فرصت ها برای تبادلات رسمی و همزمان محدود می شود و ارتباطات در کل سازمان فروکش می کند.

همچنین ارتباطات مجازی، فرصت مصاحبه های کوتاه محبت آمیز در محیط کار یا هنگام صرف ناهار را از بین می برد. در نتیجه، شکل گیری، پیوند خوردن و انسجام یک تیم سخت تر می شود. از آنجا که انسجام گروهی رابطه مستقیمی با عملکرد تیمی دارد، این موضوع باید جدی گرفته شود. افراد به طور کلی در کنار همکارانی که صمیمیت بیشتری با آن ها دارند، تلاش بیشتری در کار به خرج می دهند. سرمایه گذاری در انسجام اجتماعی، می تواند اثر خوبی بر عملکرد تیم مجازی هم داشته باشد.

برای مقابله با این سوگیری: - فاصله فیزیکی را با برگزاری جلسات مداوم از بین ببرید. همه را تشویق به حرف زدن و نظر دادن کنید و فعالیت های فعلی آن ها و نقش هایی را که در داخل و خارج از کار دارند، به اشتراک بگذارید؛ برای معاشرت های فردی و حرفه ای برنامه ریزی کنید. خواستار رفاه کارکنان خود، فراتر از وظایف کاری فعلی آن ها باشید.

همان طور که وقتی در دفتر کار حضور فیزیکی داشتند، این طور رفتار می کردید؛ از رویکرد های خلاقانه برای افزایش انسجام و عملکرد تیم در یک محیط امن و مثبت که فرصت های مصاحبه را در فضایی مجازی فراهم می کند، استفاده کنید.

منبع: فرارو
انتشار: 16 شهریور 1400 بروزرسانی: 16 شهریور 1400 گردآورنده: shortmessagesystem.ir شناسه مطلب: 1787

به "چهار سوگیری رفتاری مهم در مدیریت دورکاری" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چهار سوگیری رفتاری مهم در مدیریت دورکاری"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید