تشنگی اناربار در هزارتوی حقابه کوچری - مجله پیامک

به گزارش خبرنگاران آنلاین به نقل از ایسنا از مرکزی، وی در این فیلم هشدار می داد که اگر قمرود کاملا خشک گردد هزاران هزار آبزی او تلف می شوند! در بخش دیگری از این فیلم کشاورزانی از نبود آب، محدود شدن کشاورزی و تنگناهای هر روز زندگی شان که ناشی از کم آب شدن قمرود بود، سخن می گفتند! اما قمرود کجاست که جان هزاران ماهی و چندین هکتار اراضی کشاورزی در بند سخاوت اوست؟

قمرود یا همان اناربار که نام های دیگری چون گل افشان، لعل بار و لهل رود هم دارد، از زردکوه استان چهارمحال بختیاری و ارتفاعات زاگرس سرچشمه می گیرد، در راستا خود از گلپایگان، خمین، محلات، دلیجان می گذرد و با طولی در حدود 315 کیلومتر در خاتمه پس از ورود و عبور از سد 15 خرداد دلیجان به دریاچه نمک استان قم می ریزد.

در راستا اناربار دو سد دیگر هم هست که یکی از آنها سد گلپایگان است که در سال 1326 با ظرفیت 42.5 میلیون مترمکعب در 25 کیلومتری جنوب غربی این شهرستان به منظور جلوگیری از وقوع سیل و تامین آب کشاورزی 6 هزار هکتار اراضی کشاورزی منطقه بر روی رودخانه اناربار احداث شد و در سال 1336 به بهره برداری رسید.

این رودخانه و این سد هیچگاه زمین را تشنه نگذاشتند و آب مورد احتیاج کشاورزان را تامین کردند، اما 20 سال بعد از ساخت آن، موضوع احداث سد دیگری پایین تر از سد گلپایگان مطرح شد.

مطالعات احداث این سد که آنرا کوچری نامیدند در 8 کیلومتری جنوب غربی گلپایگان در سال 1356 و عملیات اجرایی آن در سال 1387 شروع شد و در سال 1394 با حجم مخزن 207 میلیون مترمکعبی به بهره برداری رسید. همین بهره برداری شروعی بر مسائل کشاورزان پایین دست سد از جمله کشاورزان شهرستان های خمین، دلیجان و محلات در استان مرکزی و از بین رفتن کشاورزی آنان در این منطقه شد و فریاد کشاورزان برای دریافت حقابه خود بالا گرفت.

شهرستان خمین از جنوب به شهرستان گلپایگان می رسد و همین موقعیت جغرافیایی باعث شده است که بخشی از آب مورد احتیاج خود را برای کشاورزی به وسیله رودخانه اناربار و سد کوچری تامین کند، اما ظاهرا شرایط به شکل دیگری است و روستاهای پایین دست سد می گویند سرشان از این منبع آبی سرشار بی کلاه مانده است.

کشاورزان روستاهای پایین دست کوچری در استان مرکزی که در مجموع 2100 هکتار زمین کشاورزی دارند، سد کوچری را عاملی برای خشک شدن منطقه و رودخانه اناربار می دانند، اهالی معتقدند تا قبل از احداث سد کوچری کشاورزی منطقه رونق داشت، آب به راحتی در پایین دست سد گلپایگان و بخشی از رودخانه اناربار که از این منطقه می گذرد جاری بود، اما با سربرآوردن سد کوچری همه چیز تغییر کرد.

روستاییان اعتقاد دارند، گلپایگانی ها به دلیل اینکه سد کوچری در استان آنها واقع شده است، آب را به روی روستاهای پایین دست باز نمی نمایند و همین باعث خشک شدن رودخانه اناربار در حوزه استحفاظی استان مرکزی و شهرستان خمین و دلیجان و محلات شده است.

اما کدام روستاهای خمین زخمی بی آبی اناربار شده اند؟

روستای مزاین با 121 نفر جمعیت طبق آخرین سرشماری، اولین روستایی از شهرستان خمین است که بند خاکی برای بهره برداری از آب سد کوچری که سرریز آن وارد رودخانه اناربار می گردد، دارد و در فاصله 48 کیلومتری سد واقع شده است.

این روستا بخشی از خط سنگ نگاره ای چند هزار ساله ای که از خمین می گذرد را در خود جای داده و همین امر نشان از قدمت مزاین و نشانگر تمدنی است که در مجاورت اناربار شکل گرفته است. این روستا تا همین چند سال پیش سرسبزی خاصی داشته است، اما کم آبی ضربه مهلکی به این سرسبزی زده و اهالی روستا عامل این ضربه را سد کوچری و نرسیدن آب به رودخانه اناربار می دانند.

خواسته ما فقط تامین حقابه است | به 350 لیتر در ثانیه راضی هستیم

بهروز صفری، عضو شورای روستای مزاین یکی از کسانی است که از عدم تخصیص حقابه این روستا از سد کوچری می گوید.

وی گفت: روستای مزاین چاه آب ندارد به همین دلیل ما باید برای ادامه حیات کشاورزی مان حقابه خود از سد کوچری را در اختیار داشته باشیم.

نمک دشت گلپایگان بر زخم کشاورزان پایین دست

وی با تاکید بر اینکه تنها خواسته اهالی روستای مزاین تامین این حقابه است، بیان نمود: سال های پیش سد گلپایگان در راستا رودخانه قمرود احداث و آب شیرین به روی اهالی روستا بسته شد در حالی که تا پیش از آن این روستا کشاورزی مناسبی داشت و بهترین خربزه کاری و انگورکاری در این منطقه انجام می شد، اما با راه اندازی این سد، آب شور از دشت شمال گلپایگان به پایین دست سرازیر شد و پس از 10 سال تمام باغات خشک شدند.

صفری با اشاره به خشکسالی طولانی که کشور با آن دست به گریبان است، توضیح داد: در سال های خشکسالی که سد کوچری آبگیری بالایی نداشت، ما هم توقعی بابت اختصاص حقابه نداشتیم، اما طی دوسال اخیر که بارندگی خوب شده و آبگیری سد بسیار خوب بوده باید حقابه این روستا داده گردد.

حقابه مزاین کجاست؟

وی با بیان اینکه سال گذشته حقابه روستا از سد کوچری تامین شد، اما سال جاری علیرغم حجم مطلوب بارندگی، آبی در رودخانه نیست که امورات کشاورزان به خاتمه برسد، گفت: نمی دانیم این حقابه کجا می رود. اگر روستاهای پایین دست حقابه و سندی درخصوص لزوم تخصیص آن در اختیار نداشتند، صحبتی نبود، اما همه روستاها سند دارند و بند مالکیت آنها به ثبت رسیده و براساس این اسناد باید حقابه بگیرند.

این عضو شورای روستای مزاین افزود: براساس سند مالکیت، روستای مزاین 350 لیتر در ثانیه حقابه از کوچری دارد. ولی امروز تخصیص تنها سه یا چهار ساعت آب پاسخگو احتیاج موجود نیست و تا یک ماه دیگر آب موجود در روستا نیز تمام می گردد.

صفری افزود: این روستا 200 هکتار زمین کشاورزی دارد و کشاورزان مزاین فقط به امید خدا کشت و کار می نمایند، چون آب پایداری در اختیار ندارند، چاه هم در اختیار نیست و فقط چشم مردم به آسمان و بارش باران است. در حال حاضر زیر بند مزاین و دهانه بند قید و کاملا خشک است و آب موجود در رودخانه جلماجرد فقط آب جاری است. در این شرایط اگر همان 350 لیتر در ثانیه حقابه روستا تامین گردد، راضی هستیم.

حقابه یعنی توزیع عادلانه آب

مهدی احمدی کشاورز روستای مزاین نیز بیان نمود: مشکل مردم روستای مزاین و دیگر روستاها، حقابه است.

وی افزود: طبق قانون، در نظر دریافت حقابه راه چارهی برای توزیع عادلانه آب است و بدین معنی نیست که یک شهر سه تا چهار هزار لیتر در ثانیه آب در اختیار داشته باشند و شهرهای دیگر خشک شوند. درخواست ما فقط تامین حقابه است و تقاضای دیگری نداریم.

روستای قیدو که از آن به عنوان مهد سنگ نگاره های تیمره یاد می گردد، با جمعیت 166 نفری طبق سرشماری سال 95، دومین روستا پس از مزاین است که با فاصله 48 کیلومتری از سد کوچری باید از آب آن منتفع گردد و حقابه بگیرد.

چرا گلپایگان با وجود سند، حقابه را نمی دهد

غلامرضا مرشدی رییس شورای روستای قیدو نیز که معتقد است در دوران بارش های مناسب و بهبود شرایط ذخیره سد کوچری باید حقابه به موقع تامین گردد، گفت: سال گذشته به صورت محدود دریچه های سد باز شد، اما سال جاری تا به امروز با وجود آبگیری سد، هنوز دریچه ها باز نشده است. از طرفی در دوره ای هم آبی که از سد کوچری راهی روستاهای پایین دست می شد به صورت غیرقانونی بوسیله موتور آب و تراکتور ازسوی روستاهای گلپایگان کشیده می شد که البته این مشکل با پیگیری و نظارت مسئولان در سال گذشته متوقف شد.

مرشدی با تاکید بر اینکه نمی دانیم چرا با وجود سند تخصیص حقابه، این سهم ازسوی گلپایگان به استان مرکزی داده نمی گردد، افزود: ظاهرا زور استان مرکزی به اصفهان نمی رسد که این حق را بگیرد. اگر این آب به روستاهای پایین دست سد برسد، با پر آب شدن رودخانه و چاه ها، کشاورزی منطقه رونق می گیرد.

رئیس شورای روستای قیدو تاکید نمود: اگر آب به روستا نرسد، 60 درصد کشاورزی منطقه از بین می رود و علاوه بر از بین رفتن کشاورزی و به خطر افتادن اقتصاد خانوارهای روستایی، شمار بسیاری از آبزیان نیز از بین خواهند رفت.

تشنگی، کشاورزی قیدو را محدود نموده است

عباس طلایی کشاورز روستای قیدو نیز با بیان اینکه در حال حاضر دریچه های سد کوچری بسته است و فقط از آب دو چاه موجود در روستا برای کشاورزی استفاده می گردد، افزود: اگر این رودخانه آب داشته باشد، چاه های آب نیز پرآب خواهند بود. در شرایط موجود که از حقابه خبری نیست، اگر بارندگی نگردد آب انداز این رودخانه نیز خشک خواهد شد و مسلما در نبود آب کوشش کشاورز از بین می رود.

وی با تاکید بر اینکه باز کردن 10 روز یا 40 روز دریچه های سد کوچری اثری به حال ما ندارد و آب باید همیشه در رودخانه در جریان باشد، گفت: این روستاها قارچ گونه و یک شبه سر بر نیاورده اند، این منطقه با توجه به قدمت سنگ نگاره های تیمره، قدمت 40 هزار ساله دارد و پدران ما از آب این رودخانه برای شرب و کشاورزی استفاده می کردند، اما این روزها نه تنها آب کشاورزی بلکه آب شرب سالم هم در اختیار نیست چراکه مردم از چاه های قدیمی استفاده می نمایند که در این صورت احتمال بروز بیماری در بین مردم وجود دارد.

این کشاورز روستای قیدو که عضو شورای روستا نیز هست، بیان نمود: روستائیان فقط به دنبال حقابه هستند. به ما گفته می گردد که رودخانه فصلی است، اگر فصلی است چرا سه سد روی آن زده شده است؟ قیدو 650 هکتار زمین کشاورزی دارد که مردم آن به دلیل کم آبی به فراوری محصولات کم آب روی آورده اند، در حالی که در گذشته انواع محصولات همچون چغندر، پنبه، پیاز و ... در این روستا کشت می شد، اما با نبود آب، کشاورزی ما کاملا محدود شده است.

طلایی افزود: در سال گذشته به دلیل بارندگی همه روستاییان و کشاورزان کشت و کار کردند، اما امروز نگران باز نشدن آب سد کوچری به روی روستاهای پایین دست هستیم است.

منطقه نقشه برداری شده است | از بین رفتن باغات به دلیل بی آبی

جواد صادقی کشاورز و عضو شورای روستای قیدو نیز گفت: در سال 1391 از محدوه سد کوچری به سمت پایین دست شامل کل اراضی کشاورزی مزاین، قیدو و جلماجرد نقشه برداری و تمامی بندهای موجود در منطقه از خرقاب تا رودخانه روستای مزاین و بندهای انحرافی جردگان تا محلات ثبت و شماره گذاری شده است و طبق این نقشه ها حقابه نیز معین شد، اما تا به امروز حقابه واقعی تامین نشده است.

وی بیان نمود: قبل از احداث سدها، در زمان پدران ما حقابه منطقه معین بوده است، پس از احداث سد کوچری مقرر شد حقابه پایین دست تامین گردد که نشد در حالی که تا قبل از احداث سد کوچری کشاورزی این منطقه نمونه بود. قیدو از نظر فراوری گرمک و خربزه در کل استان مرکزی بی مانند بود، بیش از هزار تن گندم و جو مازاد فراوریی این روستا تحویل دولت می شد و هزار تن چغندر مازاد نیز تحویل کارخانه قند شازند می شد، اما امروز چیزی از آنهمه فراوانی باقی نمانده است.

صادقی افزود: بیش از 80 هکتار باغ میوه و انگور در این روستا وجود داشت، اما بر اثر خشکسالی و آب شور کل این باغات میوه از بین رفت و حتی یک درخت انگور در منطقه وجود ندارد. تنها خواسته ما تامین حقابه منطقه است تا مجددا کشاورزی که شغل غالب این مردم است، احیا گردد.

روستای جُلماجِرد سومین روستایی است که با 798 نفر جمعیت، در فاصله 56 کیلومتری از سد کوچری، بند انحرافی از این سد دارد. در گویش روستائیان به آن گلماگرد هم گفته می گردد و در شرقی ترین نقطه خمین و محل تلاقی سه شهر خمین و محلات و گلپایگان واقع شده. این روستا 25 کیلومتر از شهر خمین فاصله دارد و روستائیان این منطقه نیز به تامین نشدن حقابه خود از سد کوچری اعتراض دارند.

از حرف تا عمل مسئولان فاصله بسیار است | جوانان از روستا رفتند

سید حسین موسوی، رئیس شورای این روستا نیز با اشاره به اینکه به صورت مستمر و مکرر و شفاهی و مکتوب پیگیر تامین حقابه روستا از سد کوچری هستیم، گفت: بارها با مسئولان شهرستان خمین مذاکره نموده ایم و آنها گفته اند که مسائل را به مسئولان استان اطلاع داده اند، اما تا به امروز نتیجه ای نگرفته ایم.

وی بیان نمود: رودخانه جلماجرد در گذشته به قدری آب داشت که امکان رد شدن از آن وجود نداشت، اما امروز آبی در آن جاری نیست و مردم به امید باران کشت و کار می نمایند.

موسوی با اشاره به تصمیم مسئولان مبنی بر رهاسازی آب سد کوچری در اردیبهشت ماه، گفت: گفتن با عمل کردن تفاوت های بسیاری دارد، ما خواهان سهمیه و حقابه خودمان هستیم، سال گذشته مسئولانی از اراک و تهران آمدند و درست بر روی پل تاریخی جلماجرد ایستادند و گفتند کاری می کنیم که این آب همیشه جاری باشد یک ماه پس از این صحبت ها، حقابه قطع شد.

رئیس شورای روستای جلماجرد توضیح داد: تقاضای ما فقط تامین حقابه است. امروز دیگر جوانی در روستا باقی نمانده است، جوانان مهاجرت نموده اند و جمعیت ما سالمند شده است که در واقع زندگی نمی نمایند، فقط گذران عمر دارند و تنها به آب باران چشم دوخته اند بلکه بارانی ببارد و محصولاتشان سیراب گردد.

صدقه نمی خواهیم، حق مان را طلب می کنیم

محمد اسماعیل دارابی، کشاورز روستای جلماجرد نیز گفت: نزدیک به 70 سال است که در این روستا زندگی می کنیم و از همان ابتدا از این رودخانه که هزاران سال قدمت دارد، حقابه داشته ایم.

وی با اشاره به اینکه حجم آب اناربار آنقدر زیاد بود که سد 15 خرداد بر روی آن ساخته شد، گفت: بعد از سد عباس آباد، سد کوچری را ساختند و اینجا بود که رودخانه خشک شد. این روزها به دلیل بارندگی شدید، رودخانه خمین سیلابی شده، اما دریغ از ذره ای جریان آب در اناربار.

دارابی نیز از پیگیری های بسیار در سطح مسئولان استانی بابت تامین حقابه گفته و او نیز معتقد است که دلیل تامین نشدن حقابه این روستا اینست که زور استان مرکزی به استان اصفهان نمی رسد.

روستاهای گلپایگان آب را با موتور می کشند! | جوانان کشاورز در معادن کار می نمایند!

وی با بیان اینکه روستائیان گلپایگان بر روی سد کانال زده اند و آب شیرین که حق ماست را با موتور می کشند و ما بی نصیب مانده ایم، گفت: حدود 15 سال است که این منطقه دچار خشکسالی شده است. جلماجرد 1800 نفر جمعیت و 420 دانش آموز داشته است، اما امروز مدرسه روستا کمتر از 10 دانش آموز دارد، تمامی جوانان با مهاجرت به محلات و دلیجان در سنگ بری ها و معادن کار می نمایند چراکه آبی نیست که کشاورزی این روستا را رونق دهد.

این کشاورز جلماجردی اظهار کرد: این روستا 400 هکتار زمین کشاورزی و طبق سند صادر شده سه بند دارد که دو بند آن مربوط به جلماجرد و یک بند متعلق به جلماجرد عتیق است. سه بند مذکور از این رودخانه آبگیری می کردند و می توانند 400 هکتار زمین کشاورزی را آبدهی کند، اما آبی در اختیار نیست.

دارابی بیان نمود: اگر سد گلپایگان که قبلا از آن منتفع بودیم، آزاد بود و سد کوچری منابع آبی واریزی از این سد را محدود ننموده بود، با وجود بارندگی های اخیر، این رودخانه تا یک ماه پس از تابستان هم پر از آب بود، البته با احداث سد کوچری به همان اندازه که آب وارد این سد می گردد از آن خارج می گردد، اما بدلیل برداشت بی رویه آب توسط روستاهای گلپایگان، چیزی به استان مرکزی نمی رسد. اینکه در سال تنها 10 روز آب باز گردد، ارزشی ندارد؛ روستاهای خمین از این سد حقابه دارند، ما صدقه نمی خواهیم، این حق ماست و مسئولان باید سهم ما را از گلپایگان بگیرند.

به حقابه کشاورزان اعتقاد داریم | سهم 40 میلیون مترمکعبی استان مرکزی از سد کوچری

احمد طهرانی، فرماندار خمین در مورد گلایه اهالی روستاهای پایین دست سد کوچری از کم آبی و عدم تخصیص آب در شهرستان خمین و محلات بیان نمود: در سال های اخیر با احداث سد در نقاط مختلف کشور محدودیت هایی برای تامین آب کشاورزان ایجاد شده است و رودخانه لعل بار(اناربار) که آب سد کوچری در آن جاری می گردد نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.

وی اظهار کرد: خمین نیز همچون دیگر نقاط کشور با مسائل مربوط به خشکسالی هایی طولانی مدت و کاهش منابع آبی درگیر بوده است به اندازه ای که منابع سدهای گلپایگان و کوچری نیز به حد نصاب لازم نرسیدند و به دنبال این خشکسالی ها حجم بالایی از مهاجرت را بین سال های 75 تا 95 شاهد بودیم و از طرف دیگر همین عامل باعث شد که نرخ بیکاری نیز در خمین افزایش پیدا کند.

طهرانی با تاکید بر اینکه ما همسو و همراه با کشاورزان هستیم و به این حقابه اعتقاد داریم، گفت: با توجه به احداث دو سد عباس آباد و کوچری، سهم آب کشاورزان پایین دست باید داده گردد ولی احداث این دو سد مسائلی در تامین حقابه و سهم زیست محیطی روستاهای پایین دست ایجاد نموده است.

سال 98 حقابه به صورت کامل تامین شد

فرماندار خمین با بیان اینکه سهم و حقابه استان مرکزی از این سد 40 میلیون مترمکعب است و باید تامین گردد، اظهار کرد: در سال های گذشته به دلیل خشکسالی های بسیار، سد کوچری و سد گلپایگان به حد نصاب لازم برای تامین آب شرب هم نرسیدند و شهرستان های ذینفع دچار خشکسالی شدند. آن موقع پیگیری برای حقابه هم مقدور نبود و به کشاورزی ضربه وارد شد، اما در دو سال اخیر با افزایش بارندگی ها اولین اقدام ما درخواست حقابه زیست محیطی روستاهای پایین دست همچون قیدو، مزاین و جلماجرد و روستاهایی از شهرستان محلات بود. با پیگیری مستمر در سال گذشته و با توجه به سرریز شدن کوچری، از 10 اردیبهشت ماه تا خاتمه فصل زراعی حقابه زیست محیطی دریافت شد.

10 اردیبهشت دریچه ها باز می گردد

وی با اشاره به اعتراض کشاورزان به تامین شدن این حقابه برای مدت کوتاه، گفت: با توجه به محدودیت منابع آب، باید این عنصر حیاتی را مدیریت کرد، بر همین اساس در سال گذشته به مرور آب سد باز می شد و با تامین آب و حقابه، مجدد به دلیل مدیریت و استفاده از این حقابه در تمام فصل کشاورزی، بسته می شد، ولی حقابه کشاورزان و حقابه زیست محیطی در سال گذشته به صورت کامل تامین شد.

طهرانی با بیان اینکه براساس پیگیری های صورت گرفته دریچه های سد کوچری قبل از 10 اردیبهشت ماه 99 برای تامین حقابه استان باز می گردد که البته موضوع کار در این بخش مدیریت منابع آب خواهد بود، گفت: در اسفندماه سال 98 و فروردین 99 به دلیل بارندگی های مطلوب برداشتی از حقابه سد انجام نشده اما قول تامین آن را گرفته ایم.

فرماندار خمین با اشاره به ذخایر آب موجود در بندهای روستاهای قیدو، جلماجرد و مزاین افزود: علیرغم اینکه هنوز دریچه های سد باز نشده است، اما در حال حاضر بواسطه آب های روان در این رودخانه، شرایط مناسب است به طوری که بند مزاین 55 لیتر در ثانیه برداشت آب از زه آب رودخانه دارد، بند بتنی روستای قیدو 10 لیتر بر ثانیه و در روستای جلماجرد 215 لیتر بر ثانیه بواسطه چهار بند انحرافی موجود، برداشت آب دارد و تا امروز مسئله ای برای تامین آب کشاورزی نداشته ایم، اما باز شدن سد برای تامین آب مورد احتیاج در اردیبهشت ماه را پیگیری خواهیم کرد.

گلپایگان بر برداشت های غیرمجاز نظارت کند

وی در مورد بعضی اقدامات از سمت روستاهای بالادست و برداشت بیش از حد مجاز در منطقه گلپایگان اظهار کرد: موضوع مورد اعتراض کشاورزان به حق است، زمانی که آب تحت عنوان حقابه زیست محیطی در روستا جاری می گردد بعضی از روستاهای بالادست مستقر در شهرستان گلپایگان برداشت بیش از حدی از آن دارند، این حقابه در گذشته براساس سند معین شده و میزان خاصی برای آن تعریف شده است، اما ایجاد سر دهانه و کارگزاری لوله های غیرمجاز و برداشت آب بوسیله موتور دیزلی مورد نقد ماست و باید گلپایگان حتما بر این امر نظارت داشته باشند که برداشت غیرمجازی انجام نگردد.

فرماندار خمین افزود: سال 98 برای جلوگیری از برداشت بیش از حد مجاز، مکررا از منطقه بازدید داشتیم و از این کار ممانعت شد. ضروری است که این امر سال جاری با جدیت نظارت گردد و در صورت تکرار، این مسئله را به وسیله مراجع مربوطه پیگیری می کنیم.

وی با بیان اینکه شاید از بالادست آبی جریان نداشته باشد اما همه بندها به دلیل زه آب رودخانه دارای آب هستند، کرد: کشاورزان شهرستان خمین نیز باید مدیریت منابع آب را مدنظر داشته باشند. تامین حقابه خواسته ای به حق است، اما باید آب موجود ازسوی کارشناسان منابع آب شهرستان به دلیل استفاده بهینه مدیریت گردد. کشاورزان باید خواسته خود را از مراجع قانونی دنبال نمایند و قطعا ما مخالف پیگیری امور از مجاری قانونی نیستیم، مسئولان شهرستان خمین خود را در کنار کشاورزان می بینند و پیگیر موضوع هستیم.

مدیریت کوچری به استانی بی طرف سپرده گردد

طهرانی افزود: تا به امروز بیش از 50 صفحه مکاتبه با مسئولان استان مرکزی و گلپایگان صورت گرفته، اما باید به مدیریت سد کوچری توجه گردد. این سد، سدی بین استان های مرکزی، اصفهان و قم است و شاید بهتر باشد در آینده مدیریت آن به استانی بی طرف داده گردد تا بهره برداری از آن مسئله ای به دنبال نداشته باشند.

بر اساس این گزارش، استان مرکزی غیر از دو سد الغدیر و کمال صالح که در داخل استان قرار دارند، در منافع دو سد عظیم 15 خرداد و کوچری شریک است، اما ظاهرا در تامین منافع خود چندان پیروز نبوده، یا اگر بوده، بهتر است شفاف سازی در این خصوص انجام گردد تا مردم ذینفع در این سدها که بخش عمده ای از اقتصاد و حتی زندگی اجتماعی شان بر مبنای آب ذخیره شده در این سدها شکل گرفته تصور درستی از آنچه در مدیریت این منابع ارزشمند انجام می گردد داشته باشند.

از طرفی، اگر چنانچه تخصیص حقابه دریافتی به کشاورزان در راستای مدیریت منابع آب بر اساس روش یا زمانبندی خاصی انجام گردد، بهتر است این مهم نیز با روستائیان در میان گذاشته گردد تا هم از دریافت کامل حقابه خود اطمینان داشته باشند و هم بتوانند کشت و کار خود را با این روش وفق داده و بیشترین و بهترین بهره برداری را از آب دریافتی داشته باشند.

مشارکت دادن ذینفعان این آب در مدیریت آن می تواند حساسیت و دغدغه مندی مدیریت منابع را در نگاه آنان افزایش داده و در عین حال این مشارکت می تواند روحیه کار جمعی در راستای منافع منطقه را تقویت کند و شاید حتی بتواند جوانان ناامید از اقتصاد کشاورزی را از معادن سنگ به زمین های زراعی روستا بازگرداند.

از طرفی این ذهنیت روستائیان که مسئولان توان احقاق حقابه به عنوان یک حق ثبت شده برای این روستاها را ندارند، مساله ای است که نباید به سادگی از آن گذشت چراکه قطعا قوت دریافت این ذهنیت تبعات بسیاری را نه تنها برای این منطقه که حتی بر مناطق اطراف آن همچون محلات و دلیجان که با این مشکل روبرو هستند خواهد داشت. اگر راه چاره، مدیریت بی طرف سدهاست باید هرچه سریعتر به انجام برسد تا تبعات مالی، اجتماعی و زیست محیطی این شرایط بیش از این دامنگیر این منطقه و البته استان نگردد.

زیستمندان این رود کهنسال قطعا بسیار متنوع و ارزشمندند. زیستمندانی که در غوغای خودخواهانه انسان ها برای بهره مندی از طبیعت همیشه آسیب دیده اند و امروز هزاران ماهی کوچکی که در برکه های راکد ایجاد شده از بارندگی های اخیر در راستا اناربار زندگی می نمایند طی چند روز آینده با خشک شدن این برکه ها از بین خواهند رفت و دیگر زیستمندان منطقه نیز باید منبع آبی دیگری برای برطرف تشنگی بیایند یا به سرنوشت ماهی های کوچک تن بدهند.

البته در مورد مدیریت سدهای استان های مشترک با استان مرکزی همچون کوچری، پیشنهاد فرماندار خمین مبنی بر واگذاری مدیریت این سد به استانی بی طرف، فرایند تامین حقابه کشاورزان خمین و محلات و دلیجان از این سد و دیگر موارد سوالات بسیاری وجود دارد، که با وجود کوشش های مکرر خبرنگار به دلیل دریافت پاسخ این سوالات از مدیرعامل و معاون حفاظت و بهره برداری آب منطقه ای استان مرکزی پیروزیتی حاصل نشد و متاسفانه این سوالات بی پاسخ باقی ماند، ولی اصحاب رسانه همچنان پیگیر مساله حقابه روستاهای یاد شده از کوچری خواهد بود و این شرایط را در مورد روستاهای محلات نیز دنبال خواهد نمود و مشتاقانه پذیرای پاسخ مسئولان به این مطالبات مردمی است.